เฉลยธรรมบัญญัติ 32:30-37 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

30. คนคนเดียวจะไล่คนเป็นพันได้อย่างไร?หรือสองคนทำให้คนเป็นหมื่นหนีเตลิดได้อย่างไร?ถ้าไม่ใช่เพราะพระศิลาของพวกเขาได้ขายพวกเขาเสียแล้วถ้าไม่ใช่เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมอบพวกเขาไว้แล้ว

31. เพราะศิลาของชนชาติอื่นๆ ไม่เหมือนพระศิลาของเราแม้ศัตรูของเราก็ยอมรับเช่นนั้น

32. เทือกเถาของพวกเขามาจากเทือกเถาแห่งโสโดมและจากท้องทุ่งแห่งโกโมราห์ผลองุ่นของพวกเขาเต็มไปด้วยยาพิษพวงองุ่นของพวกเขามีแต่ความขมขื่น

33. เหล้าองุ่นของพวกเขาคือพิษงูร้ายเป็นพิษร้ายของงูเห่า

34. “เราเก็บงำเรื่องนี้และประทับตราเก็บไว้ในคลังของเราไม่ใช่หรือ?

35. การแก้แค้นเป็นหน้าที่ของเราเอง เราจะคืนสนองเมื่อถึงเวลาเท้าของพวกเขาจะลื่นไถลวันแห่งหายนะของพวกเขาใกล้เข้ามาแล้วและความย่อยยับจะถาโถมเข้าใส่พวกเขา”

36. องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงพิพากษาประชากรของพระองค์และทรงสงสารเอ็นดูผู้รับใช้ของพระองค์เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นพละกำลังของพวกเขาเสื่อมลงและไม่มีใครหลงเหลืออยู่ ไม่ว่าทาสหรือไท

37. พระองค์จะตรัสว่า “พระทั้งหลายของพวกเขาไปไหนเสียเล่าศิลาที่พวกเขาลี้ภัยไปไหนเสียแล้ว

เฉลยธรรมบัญญัติ 32