สุภาษิต 24:7-12 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

7. สติปัญญาอยู่สูงเกินเอื้อมสำหรับคนโง่เขาไม่ควรเปิดปากพูดในที่ประชุมที่ประตูเมือง

8. ผู้ที่คิดการชั่วจะถูกเรียกว่าคนเจ้าอุบาย

9. อุบายของความโง่เขลาเป็นบาปและผู้คนชิงชังนักเยาะเย้ย

10. หากเจ้าท้อแท้ในยามทุกข์ร้อนก็แสดงว่ากำลังของเจ้าน้อยนัก!

11. จงช่วยผู้ที่ถูกนำไปสู่ความตายและช่วยรั้งผู้ที่โซซัดโซเซไม่ให้ถูกเข่นฆ่า

12. หากเจ้าว่า “เราไม่รู้เรื่องนี้เลย”พระองค์ผู้ทรงชั่งใจของเจ้าจะไม่เห็นหรือ?พระองค์ผู้ทรงดูแลชีวิตของเจ้าอยู่จะไม่รู้หรือ?พระองค์จะไม่ทรงตอบแทนแก่แต่ละคนตามการกระทำของเขาหรือ?

สุภาษิต 24