สุภาษิต 12:17-20 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

17. พยานที่ซื่อสัตย์พูดความจริงส่วนพยานเท็จพูดโกหก

18. คำพูดพล่อยๆ ทิ่มแทงเหมือนดาบแต่วาจาของคนเฉลียวฉลาดก็เยียวยารักษา

19. คำพูดที่สัตย์จริงไม่มีวันสูญสลายส่วนคำโกหกไม่ช้าก็ถูกจับได้

20. ใจที่กะการชั่วร้ายเต็มไปด้วยอุบายล่อลวงส่วนผู้ที่ส่งเสริมความสงบสุขมีแต่ความยินดี

สุภาษิต 12