2. คนจงรักภักดีสิ้นไปจากแผ่นดินจะหาคนซื่อตรงท่ามกลางมนุษย์สักคนก็ไม่มีเขาทุกคนต่างก็ซุ่มคอยจะเอาโลหิตกันต่างก็เอาตาข่ายดักพี่น้องของตน
3. มือทั้งคู่ของเขาช่ำชองทำแต่สิ่งชั่วข้าราชการและผู้พิพากษาขอสินบนและคนใหญ่คนโตก็เอ่ยถึงความอยากในจิตใจของตนพวกเขาต่างก็สานสิ่งเหล่านี้เข้าด้วยกัน
4. คนดีที่สุดของพวกเขาก็ไร้ค่าเหมือนต้นหนามคนซื่อตรงที่สุดของพวกเขาก็เหมือนรั้วหนามวาระแห่งพวกยามของเจ้า คือวันที่จะลงโทษเจ้า มาถึงแล้วบัดนี้ พวกเขาจะสับสนอลหม่าน