យេរេមា 14:17-21 Khmer Standard Version (KHSV)

17. ចូរ​អ្នក​ប្រកាស​ពាក្យ​នេះ​ថា:“ទឹក​ភ្នែក​របស់​យើង​ហូរ​ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃឥត​ស្រាក‌ស្រាន្ត​ឡើយ ដ្បិត​នាង​ព្រហ្មចារីគឺ​ក្រុង​នៃ​ប្រជា‌ជន​របស់​យើងត្រូវ​វិនាស​អន្តរាយ និង​ត្រូវ​របួស​ជា​ទម្ងន់។

18. ពេល​ចេញ​ទៅ​ស្រុក​ស្រែយើង​ឃើញ​សុទ្ធ​តែ​សាក‌សពដែល​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវពេល​ចូល​ក្នុង​ទីក្រុងយើង​ឃើញ​សុទ្ធ​តែ​អ្នក​រង​ទុក្ខ​ដោយ​ទុរ្ភិក្ស។ព្យាការី និង​បូជា‌ចារ្យ​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្លង​កាត់​ស្រុកតែ​ពុំ​យល់​អ្វី​ឡើយ”»។

19. ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយតើ​ព្រះ‌អង្គ​ពិត​ជា​បោះ​បង់​ចោល​យូដា​ឬ?តើ​ព្រះ‌អង្គ​ស្អប់​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ឬ?ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​វាយ​យើង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​របួសមើល​មិន​ជា​ដូច្នេះ?យើង​ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា​បាន​សុខតែ​គ្មាន​អ្វី​ល្អ​ប្រសើរ​កើត​ឡើង​សោះយើង​ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា​បាន​ជា​សះ‌ស្បើយតែ​យើង​ខ្ញុំ​បែរ​ជា​ជួប​ភ័យ​អាសន្ន​ទៅ​វិញ។

20. ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ យើង​ខ្ញុំ​សូម​សារភាព​ថាយើង​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ហើយ​ដូនតា​របស់​យើង​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រព្រឹត្តអំពើ​ទុច្ចរិត​ដែរ។យើង​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ទាស់​នឹងព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។

21. ដោយ​យល់​ដល់​ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អង្គសូម​មេត្តា​កុំ​បំបាក់​មុខ​យើង​ខ្ញុំសូម​កុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹមដែល​ជា​បល្ល័ង្ក​ដ៏​រុងរឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គត្រូវ​អាម៉ាស់។សូម​នឹក​ចាំ​ពី​សម្ពន្ធ‌មេត្រីដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ចង​ជា​មួយ​យើង​ខ្ញុំសូម​កុំ​ផ្ដាច់​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​នេះ​ឡើយ។

យេរេមា 14