22. Nanging bapakne prentah marang batur-bature: Enggal jupukna jubah kang apik dhewe, nuli enggokna, drijine enggonana ali-ali lan enggonana sepatu sikile.
23. Banjur njupuka pedhet sing lemu, belehen. Ayo padha mangan lan seneng-seneng.
24. Sabab anakku iki wis mati, urip maneh, wis ilang, ketemu. Banjur padha wiwit sukan-sukan.
25. Nanging anake pambarep lagi ana ing pategalan. Bareng mulih lan wis cedhak karo omahe, krungu swaraning suling lan wong kang padha tetembangan jejogedan.
26. Banjur ngundang salah sawijining batur lan ditakoni, apa tegese iku kabeh.