Ayub 17:1-3 Kitab Sutji (JAV)

1. Semangatku wus rusak, umurku wus tumeka ing wekasane,sarta aku wus kacawisan kuburan.

2. Sanyata aku iki dadi poyokan,mripatku kepeksa ndeleng anggone padha tantang-tantangan.

3. Mugi Paduka karsaa dados tetanggelan kawula wonten ing ngarsa Paduka piyambak.Manawi boten makaten sinten malih ingkang saged ngwontenaken pasarujukan kangge kawula?

Ayub 17