10. آنان به بانگ بلند ندا در دادند که:«نجات از آن خدای ماست،که بر تخت نشسته؛و از آنِ بره است.»
11. و همۀ فرشتگان، گرداگرد تخت و گرداگرد پیران و چهار موجود زنده ایستادند؛ و همه در پیشگاه تخت روی بر زمین نهادند و خدا را پرستش کرده،
12. گفتند:«آمین!ستایش و جلالو حکمت و سپاس و اکرامو قدرت و تواناییخدای ما را باد، تا ابد.آمین!»
13. آنگاه یکی از آن پیران از من پرسید: «اینان که ردای سفید به تن دارند کیانند و از کجا آمده‌اند؟»
14. جواب دادم: «این را تو می‌دانی، سرورم.» و او گفت: «اینان همان کسانند که از عذاب عظیم برگذشته‌اند و رداهای خود را در خون بره شسته‌اند و سفید کرده‌اند.
15. هم از این روست که:«اینان در پیشگاه تخت خدایندو شبانه‌روز او را در معبدش خدمت می‌کنند؛و آن تخت‌نشین، خیمۀ خود را بر آنان می‌گستراند.
16. و دیگر هرگز گرسنه نخواهند شد،و هرگز تشنه نخواهند گردید،و دیگر تابش خورشید به رویشان نخواهد بارید،و نه تابش هیچ گرمای سوزان دیگر.