9. هر بار که آن موجودهای زنده، جلال و عزّت و سپاس نثار آن تخت‌نشین می‌کنند که جاودانه زنده است،
10. آن بیست و چهار پیر پیش روی تخت‌نشین بر خاک می‌افتند و او را که جاودانه زنده است می‌پرستند و پیش تخت او تاج از سر فرو می‌گذارند و می‌گویند:
11. «ای خداوندْ خدای ما،تو سزاوار جلال و عزّت و قدرتی،زیرا که آفریدگار همه چیز توییو همه چیز به خواست تو وجود یافت و به خواست تو آفریده شد.»