18. براستی که ایشان را در جاهای لغزنده قرار میدهی؛و به تباهیشان فرو میافکنی.
19. چه به ناگاه هلاک گشتهاند!و از وحشت، به تمامی نیست گردیدهاند!
20. همچون رؤیای شب، آنگاه که آدمی چشم گشاید،آن هنگام که تو برخیزی، خداوندگارا،ایشان را چون اوهام، ناچیز خواهی شمرد.