3. و تیرکهای اتاقهایت را بر آبها می‌نهی.تو ابرها را ارابۀ خویش می‌سازی،و سوار بر بالهای باد می‌روی!
4. تو بادها را فرستادگان خویش می‌گردانی،و شعله‌های آتش را خادمان خویش می‌سازی.
5. تو اساس زمین را بر پایه‌های آن استوار ساختی،تا جنبش نخورد، تا ابدالآباد.
6. تو آن را به آبهای ژرف همچون ردا پوشانیدی،و آبها بر فراز کوهها ایستادند.
7. اما از عتاب تو گریختند،و از صدای رعد تو پا به فرار گذاشتند!