مزامیر 42:7-11 Today's Persian Version (TPV)

7. امواج غم و اندوه از سر من گذشته‌اندو توفانهای غم احاطه‌ام کرده‌اند.

8. خداوندا، به هنگام روز، محبّت بی‌پایان خود را شامل حال من بگردانتا من هم شبانگاه سرود شکرگزاری تو را بخوانمو به درگاه تو که خدای حیات بخش من می‌‌باشی، دعا کنم.

9. به خدا که تکیه‌گاه من است می‌گویم:«مرا فراموش کرده‌ای؟چرا به‌خاطر ظلمِ دشمنانپریشان باشم؟»

10. سخنان توهین‌آمیز آنها مانند زخمی کشنده،مرا آزار می‌دهد، همیشه می‌پرسند:«خدای تو کجاست؟»

11. چرا این‌قدر افسرده‌ام؟چرا این‌قدر در مشکلاتم غرق شده‌ام؟بر خدا امیدوار خواهم بود،و یک‌بار دیگر او را حمد خواهم گفتخدای من و نجات‌دهندهٔ من.

مزامیر 42