9. روی تخت خود رامحجوب میسازد و ابرهای خویش را پیش آن میگستراند.
10. به اطراف سطح آبها حد میگذاردتا کران روشنایی و تاریکی.
11. ستونهای آسمان متزلزل میشود و از عتاب او حیران میماند.
12. به قوت خود دریا را به تلاطم میآورد، و به فهم خویش رهب را خرد میکند.
13. به روح اوآسمانها زینت داده شد، و دست او مار تیز رو راسفت.