19. τῶν ὁποίων τὸ τέλος θὰ εἶναι ἡ ἀπώλεια, ὁ θεός τους εἶναι ἡ κοιλιά, καυχῶνται διὰ τὴν καταισχύνην τους, ἡ σκέψις τους εἶναι εἰς τὰ γήϊνα πράγματα.
20. Ἡ πατρίδα ὅμως ἡ δική μας εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς, ἀπ᾽ ὅπου καὶ περιμένομεν Σωτῆρα τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν,
21. ὁ ὁποῖος θὰ μεταμορφώσῃ τὸ ταπεινόν μας σῶμα, ὥστε νὰ λάβῃ τὴν ἴδια μορφὴ πρὸς τὸ ἔνδοξον σῶμά του, μὲ τὴν δύναμιν μὲ τὴν ὁποίαν δύναται καὶ νὰ ὑποτάξῃ τὰ πάντα εἰς τὸν ἑαυτόν του.