2. Επίσης τρία είδη ανθρώπων απεχθάνεται η ψυχή μου, κι η ύπαρξή τους μου είναι ανυπόφορη: Τον φτωχό που ξιπάστηκε, τον πλούσιο που είναι ψεύτης και το γέροντα το μοιχό που χάνει το μυαλό του.
3. Αν τίποτα δε μάζεψες στα νιάτα σου, πώς θα ’ταν δυνατό κάτι να βρεις στα γηρατειά σου;
4. Πόσο ωραίο οι λευκασμένοι να ’χουν κρίση, οι γέροι να κατέχουν την καλή τη συμβουλή!
5. Πόσο ωραία η σοφία στους γέροντες, και στους τρανούς του κόσμου η σκέψη η ώριμη κι η συμβουλή!
6. Η πλούσια πείρα είναι στεφάνι για τους γέροντες κι ο σεβασμός στον Κύριο, το καύχημά τους.