4. O Arglwydd hollalluog, Duw Israel, gwrando ar weddi meirwon Israel aphlant y rhai a bechodd yn dy erbyn heb wrando ar lais yr Arglwydd eu Duw. Dyna pam y glynodd y drygau hyn wrthym ni.
5. Paid â chofio troseddau ein hynafiaid, ond cofia yr awr hon dy allu a'th enw dy hun;
6. oherwydd ti yw'r Arglwydd ein Duw ni, a thydi, Arglwydd, a foliannwn.
7. Er mwyn hyn y gosodaist dy ofn yn ein calon, i beri inni alw ar dy enw. Moliannwn di yn ein halltudiaeth, am inni droi oddi wrthym holl droseddau ein hynafiaid, a bechodd yn dy erbyn.
8. Dyma ni heddiw yn ein halltudiaeth, lle y gwasgeraist ni, i fod yn gyff gwawd a melltith, ac i dderbyn y gosb am holl bechodau ein hynafiaid, a gefnodd ar yr Arglwydd ein Duw.’ ”